یَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَه مواقف قیامت نیست

قرآن در سوره حج- آیه ۴۷ و سوره سجده- آیه 5 ، به کلمه فی‏ یَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ الف سنه- اشاره کرده است کلمه یوم در این دو آیه هزار سال و در آیه 4 سوره معارج پنجاه هزار سال ذکر شده است. بسیاری با دید انتقادی و البته مغرضانه سعی در مغشوش کردن اذهان دارند و صحبت از تناقض در قرآن می کنند. بسیاری نیز برای دفاع از قرآن به رد این تناقض ها پاسخ می دهند اما واقعیت چیز دیگری است. در ارتباط با دو آیه اول در باره هزار سال در مقاله روزهای هزار و پنجاه هزار در جهان مادی است مطالبی عنوان شد. از آنجایی که یوم هزار سال و پنجاه هزار سال دو مقوله جدا از هم هستند و هیچ ارتباطی با هم  ندارند، این مقاله در مورد پنجاه هزار سال تقدیم می شود. در هزار سال امر خداوند در حیات زمین به سوی خدا بر می گردد و در پنجاه هزار سال ملائکه و روح از جهان مادی به سوی خدا عروج می کنند.

خداوند هنگام خلق زمین و آسمان آن(جو زمین) 12 ماه را برنامه ریزی نمود و از کلمه عندالله استفاده کرده است آیه - إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی كِتَابِ اللّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلاَ تَظْلِمُواْ فِیهِنَّ أَنفُسَكُمْ وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِكِینَ كَآفَّةً كَمَا یُقَاتِلُونَكُمْ كَآفَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ- همانا تعداد ماهها نزد خداوند، در كتابِ (آفرينش) خدا و از روزى كه آسمان‌ها و زمين را آفريد، دوازده ماه است، كه چهار ماه از آن (جنگ) حرام است، اين آيين ثابت و پا بر جاست. پس در اين ماه ها، با جنگ و خون ريزى بر خود ستم نكنيد و اگر مشرکین قصد کشتن شما را ( در این ماه های حرام داشتند ) داشتند با آنها جنگ کنید و بدانيد كه خداوند با پروا پيشه‌ گان است. این آیه تفسیر مفصل دارد و ما تنها از 12 ماه و سماوات آن استفاده میکنیم. در حقیقت‏ شماره ماه‏ ها نزد خدا از روزى كه آسمانها و زمین را آفریده (سموات والارض در این آیه زمین و هفت آسمان  جو آن است قبل از خلق زمین این دوازده ماه ایجاد نشده بود و این آیه دلیل محکمی برای کسانی است که بصورت لجوجانه اصرار بر این دارند که سماوات معنی هفت آسمان نمی دهد تا خدشه ای در نظر گذشتگان وارد نشود. در كتاب (علم) خدا دوازده ماه است.

این 12 ماه در کتاب یا به زبان علمی امروزه نرم افزار طرح و برنامه خدا در خلقت زمین ضبط است و طرح آن نزد خداوند است.عندالله این معنی را می دهد.  سال را خداوند خلق کرده و انسان آن را کشف و بکار گرفته است. آیه 4 سوره معارج اشاره دارد به اینکه در این روز ملائکه و روح بسوی خداوند می روند و صحنه جهان مادی را ترک می کنند. بنابراین در این دو آیه  یوم به عنوان روز های خدا وجود ندارد، اصطلاحی است غلط و برای تمسخر آیات مذکور است. 

تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَه روح امر خداوند است و او فرماندهی کائنات را از طریق روح انجام می دهد. ملائکه قوانین جهان مادی هستند. در آیه نخست سوره فاطر خداوند میفرماید-

الحمد لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ-سپاس مخصوص خدای باز کننده کیهان است، خداوند هنگام باز کردن کیهان ملائکه را در آن جاعل کرد که از جنس انرژی و نیرو هستند بال تشبیه نیرو است و پرندگان به وسیله نیروی بال پرواز میکنند. این نیرو ها که در ابتدای انبساط کیهان در آن قرار داده شد برخی دو تا و برخی سه تا و برخی چهارتا (به صورت جفت هستند) و اشاره تمثیلی به قوانین طبیعت هستند مانند الکترومغناطیس که دو نیرو هستند و برخی چهار مانند قوانین چهارگانه  فیزیک ، ما زمان ،مکان، حرارت انرژی تاریک ماده تاریک و مانند اینها داریم که در کیهان استقرار یافته اند و ساختار جهان مادی را بر پا داشته اند و خواست خداوند بر افزایش آنها قرار داده شده ماده تنها 5 درصد از محتویات کیهان را به خود اختصاص داده است و بقیه انرژی تاریک و ماده تاریک است که هنوز ناشناخته است. احتمالا یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یَشَاءُ به این مورد برمیگردد. روح امر خداوند است که توسط آن فرماندهی و تنظیم جهان مادی را برعهده دارد.

زمانی که روح یا کانال فرماندهی خداوند همراه ملائکه برچیده می شوند و این روز برگشت تمامی مظاهر ماده به خدا است. به عبارتی جهان مادی به احدیت می پیوندد.
یومَ نَطْوِی السَّمَاء كَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِیدُهُ وَعْدًا عَلَیْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِینَ
.روزی که ما فضا را مانند طومار نامه ای درهم می پیچیم همانگونه که در اول خلقت آن را از هیچ آفرید یم ما یقینا انجام دهنده این کار هستیم. وقتی خداوند طومار کیهان را در هم پیچید دیگر جایی برای ملائکه و روح باقی نمی ماند و آنها هم بسوی خدا میروند.

آیه تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَه درهمین رابطه است "ملائکه یا قوانین طبیعت و روح (کانال ارتباط خداوند با جهان مادی) به سمت خداوند عروج میکنند در روزی که مقدار آن پنجاه هزار سال است ."روزی است که کیهان برچیده می شود و بعد از آن قیامت بر پا می شود. سه آیه بعدی را بررسی میکنیم.

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا - وَنَرَاهُ قَرِيبًا – آنها این روز را بسیار دور میبینند ولی ما آن را نزدیک می بینیم. زمان برچیده شدن کیهان زمانی است بسیار طولانی خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَه در جهان مادی زمان حاکم است و گذر زمان طولانی است ولی برای خداوند که زمان او را فرا نمی گیرد لا تاخذه سنه لحظه ای بیش نیست.

بنابراین این دو آیه دوره پنجاه هزار ساله را برداشته شدن کیهان و قبل از قیامت میداند. يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ – فضا جمع میشود و چگال و حرارت به میلیارد ها درجه کلوین میرسد و فضا همچون فلز گداخته می گردد. توصیف بسیار زیبا از عاقبت فضا است به وضعیت اول مره کیهان بر می گردد.
پس هزار سال مربوط  به  برچیده شدن حیات در کره زمین است و زمین همچنان بدون حیات به روند طبیعی خود ادامه میدهد تا این زمان خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَه برسد

چرا پنجاه هزار سال و معنی سال اینجا چیست. در آیه فی‏ یَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ نوع سال مشخص شده است از جنس سال هایی است که ما میشمریم یعنی هزارسال که در آیه ذکر شده هزار سال ما است حیات زمین در محدوده هزارسال برچیده می شود. در کیهان معیار زمان فرق میکند. فاصله ستارگان را به سال نوری اندازه می گیرند و سنجش زمان کیهان میلیون سال است. کلمه میلیون جدید است شاید یکی یا دو قرن اخیر با پیشرفت علم و گسترش دیدگاه اندازه گیری متر و یارد و کیلومتر و کلمات میلیون و بالاتر ایجاد شد. در صدر اسلام بالاترین رقم های مورد نیاز بیشتر از حدود صد هزار نبود. ما در ایران عددی برای جایگزین میلیون نداریم. همین طور اعراب و سایر کشورها. خداوند متعال زمان برچیده شدن کیهان را پنجاه هزار سال نام برده ولی اشاره نفرموده از کدام نوع سال. این سال محاسبه عمر کیهان به میلیون است. بنابراین در روزی که پنجاه هزار میلیون سال است کیهان درهم می پیچد. این یک پیش بینی علمی است و دقیقا با علم کیهان شناسی و جدید ترین نظریه علمی میخواند .آقای پروفسور استیون واینبرگ فیزیکدان بزرگ و برنده جایزه نوبل در فیزیک و اختر شناس برجسته  در مورد انبساط کیهان چنین مینویسد. نقل از کتاب سه دقیقه اول نوشته وی و ترجمه بسیار وزین و ارزنده محمد رضا خواجه پور فصل هشتم سخن آخر:

"عالم یقینا تا مدتی دیگر به انبساط ادامه خواهد داد. مدل انبساط در باره سرنوشت عالم پیش بینی دو پهلویی دارد. همه چیز بسته به آن دارد که آیا چگالی کیهانی کمتر از مقدار بحرانی است یا بیشتر. اگر چگالی کیهانی بیش از مقدار بحرانی باشد عالم متناهی است و انبساط  آن سرانجام متوقف خواهد شد .مثلا اگر چگالی کیهانی دو برابر مقدار بحرانی باشد و اگر مقدار قابل قبول ثابت هابل -15 کیلو متر بر ثانیه بر میلیون سال نوری- درست باشد، عمر عالم در حال  حاضر 10000 میلیون سال است.عالم 50000 میلیون سال دیگر به انبساط ادامه خواهد داد و سپس به انقباض خواهد انجامید " این مطلب عینا نقل شد.

بنابراین عمر کیهان براساس این نظریه علمی همان رقمی است که قرآن فرموده. پنجاه هزار سنه و سنه در محاسبات نجومی میلیون است و اشاره قرآن هم به این موضوع است. آقای پروفسور اشاره دارد که انبساط متوقف و شروع به انقباض باز گشت به حالت اولیه یعنی به تکینگی (مهبانگ یا احدیت) بر می گردد. مسلما از نظر علم فیزیک پس از پنجاه هزار سال دوره انقباض زمان بر است بعلاوه آقای پروفسور شرط را می گذارد بر ثابت هوبل "اگر چگالی کیهانی بیش از مقدار بحرانی باشد عالم متناهی است و انبساط ان سرانجام متوقف خواهد شد ".قرآن میفرماید بازگشت همه عالم بسوی او است یعنی از دید قرآن عالم متناهی است انا لله وانا الیه راجعون. ما از خدا هستیم و بسوی او باز می گردیم. باز گشت جهان مادی و ما بسوی همان جایی است که اول مره خلق شد. به مرحله بدیع السموات والارض .دوم از نظر قرآن بعد از پنجاه هزار(میلیون) سال جهان در یک چشم بهم زدن دوره انقباض را سپری میکند. آنی است. در این زمان ملائکه و روح کیهان را ترک میکنند. یعنی دیگر ماده وجود ندارد که بخواهد انقباض آن طول بکشد . این نظر قرآن است. واذا قضی امرا فانما یقول له کن فیکون .یعنی جمع شدن سریع کیهان. همانطور که در یک چشم بهم زدن و حتی کمتراز آن کیهان فطرهن شد یعنی باز شد و از مکانی بینهایت کوچک و در زمانی بینهایت کم فضائی بی نهایت بزرگ را اشغال کرد بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ كُن فَیَكُون.قیامت هم آنی است و با یک نفخ فی الصور کیهان درهم می پیچد.

یوم نَطْوِی السَّمَاء كَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِیدُهُ وَعْدًا عَلَیْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِینَ- در آن روز که آسمان(فضا) را چون پیچاندن طوماری در هم می پیچیم، (سپس) همان گونه که آفرینش را آغاز کردیم و آن را باز می گردانیم این وعده ای است بر ما ، و قطعاً آن را انجام خواهیم داد. این نظریه قرآن است. به مقاله خلقت کیهان از هیچ نظر علم و قرآن و همچنین انبساط کیهان از نظر علم و قران مراجعه فرمایید. بنابراین روزهای که در آیات فوق آمده ارتباطی با قیامت ندارند و قبل از قیامت و در جهان مادی اتفاق می افتد گذشتگان که نمی توانستند مفهوم علمی آیات را درک کنند و رو به تخیلات آوردند و این روزها را بردند در قیامت و برایش مراحل ساختند و قیامت را تقسیم بندی کردند و مواقف برایش گذاشتند. دوره شکوفائی علم است و آیات متشابه اصالت مفهومی خود را پیدا میکنند. باید در آنها با ابزار علم روز و نه با نظر گذشتگان تفحص و تفکر و تعقل کرد.  سید محمد تقوی اهرمی-15 آذر 1398 ویرایش جدید تیر ماه 1399

• قبلی
• بعدی