خلقت کیهان و سینگولاریته در قرآن

خداوند در قرآن مجید هدف از خلقت جهان مادی را ایجاد حیات در کره زمین و خلقت انسان در درون آن پروسه بیان می کند و تمامی موضوعات مطرح شده درباره  پدیده های حیات را نشانه های واضح و گویا برای هدایت انسان بسوی آفریدگار جهانیان-رب العالمین-قرارداده است.

خداوند اصل تفکر و تدبر و تعقل در آیات را واجب می داند و تاکید فراوان بر آن شده است و کسانی که در آیات خداوند بویژه آیات موضوع کلمات متشابه  که به صورت تمثیل بیان شده است تفکر و تعقل کنند از مقام و منزلت خاصی برخور دارند.

هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ في قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاء الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاء تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الألْبَابِ

"اوست كسى كه اين كتاب را بر تو فرستاد که در آن آيات محكم و صریح است آنها اساس كتابند و ديگر آیات  متشابهات هستند، اما كسانى كه در دلهايشان انحراف است براى فتنه‏ جويى از تشابه آن پيروى  می‏ كنند، تاويل این آیات را جز خدا و دانشمندان علوم كسى نمی داند و این دانشمندان می گويند ما به همه آنچه از طرف خداوند است ايمان داریم و جز خردمندان كسى متذكر نمی شود-"7 آل عمران  

آیات متشابه و رابطه آنها با علم روز

کلمات متشابه ظاهر دارد و باطن. برخی مطالب که اکثرا در ارتباط با نشانه های خلقت در جهان مادی و به ویژه در مظاهر حیات در کره زمین است و با علوم طبیعی سر و کار دارند در قرآن به صورت تمثیل بیان شده که در زمان های مختلف ماهیت مفهوم آن روشن می شود. تاویل این آیات با  دانشمندان علوم است که به علم و تخصص در موضوع متشابه آشنائی دارند. بنابراین همانطور که افراد عالم به علوم طبیعی در حیطه الهیات و معارف اسلامی تخصص ندارند و نباید در آن ورود کنند از علماء معارف اسلامی و الهیات هم انتظار میرود در بخش هائی که تخصص آنها نیست نظر ندهند تا شبه خلق نشود و مورد سوء استفاده مغرضین قرار نگیرد. موضوع مهم اینکه خداوند می فرماید اول ظاهر آیه مطلوب ذات باری تعالی نیست و ابزار فتنه انگیزی است و دوم آیات متشابه تفسیر ندارد و تاویل دارد و تاویل آن هم کار همه کس نیست.

افراد مومن و افراد عالم معتقد یقین دارند که خداوند متعال علم مطلق است و کسی که علم را خلق کرده بر خلاف سنت خودش که بر پایه علوم است آیه ای ارائه نمی کند اگر شبه ای ایجاد می شود از ذهنیات نفسانی و برداشت نا  درست ما است.

هدف از نوشتن این مقاله پرداختن به شبهاتی است که  در اثر برداشت های ذهنی متفاوت از آیات متشابه در خلقت کیهان ایجاد شده اند. از آنجائیکه تاویل این آیات ارتباط مستقیم با علم مربوطه دارد، عدم آگاهی با علوم عامل اساسی ایجاد شبهه است. قرآن در مورد خلقت کیهان، خلقت زمین و آسمان زمین که قرآن از آن به عنوان هفت آسمان یاد می کند، پیدایش حیات و سایر مظاهر حیات دارای یک نظر خاصی است به  عبارتی یک دیدگاه  خاص و هم آهنگی درباره موضوعات مختلف کلمات متشابه در قرآن وجود دارد.

ابتدا باید نظر قرآن را از لابلای آیات و با استناد به سیاق آنها  و آیات بعد و قبل بیرون آوریم. دراین مورد شهید مطهری، علامه طباطبائی، جوادی عاملی و برخی دیگر از علماء عظام رهنمود های لازم و مفیدی را ارائه داده اند که روش مناسبی برای دستیابی به واقعیت مفاهیم کلمات متشابه است رهنمود های آن بزرگواران و روش درک مفاهیم  آیات متشابه در این مقالات مورد استفاده قرار گرفته است .

در این بین نکاتی که در قرآن در ارتباط با علوم طبیعی و فیزیک است و به آنها برخورد کرده ام و نظر شخصی من است جهت تشحیذ ذهن و تفکر و تعمق در آنها بیان می کنم شاید کمکی باشد به ایجاد وحدت نظر در آیات متشابه که قریب به اتفاق همه درباره علوم طبیعی است. در قرآن به مواردی بسیار بر می خوریم که خداوند درباره یک موضوع خاص از یک دسته  آیات پشت سر هم استفاده می کند و در جاهای دیگری هم برای تاکید مکررا تکرار می کند. از این دسته آیات  میتوان به کنه مطلب و روشن شدن موضوع استفاده کرد

اینکه برخی می گویند از آنجائیکه  قرآن به یکباره وحی نشده بلکه به تدریج نازل شده  پیوستگی و رابطه آیات با یکدیگر وجود ندارد نادرست است. قرآن بصورت یکپارچه به قدرت وحی بر رسول اکرم (ص) نازل شد و به مرور زمان به قدرت الهی بر زبان آن حضرت جاری شد. پیوستگی و ارتباط آیات با هم از معجزات وحی است 

علت ایجاد شبهه از نظر قرآن

موضوعی که در این جا مناسبت دارد اشاره ای بشود و واقعیتی است که خداوند تبارک تعالی در آیه 52 سوره حج بیان می فرماید علت اصلی ایجاد و یا  خلق شبهات توسط افراد است که نا خواسته علی الرغم داشتن نیت خیر دچار آن می شوند عاملی که منشاء  برداشت های ذهنی متفاوت شده است. این خصلت انسان است که سعی می کند آیات خداوند را با آرزو های ذهنی (برداشت های قبلی ذهنی) خود تطبیق دهد.

وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ  –"ما قبل از تو(ای پیامبر گرامی) هیچ رسول و یا نبئی نفرستادیم مگر اینکه هنگامیکه آنها ایات الهی را با  آرزوهائی که در ذهن داشتند مطابقت می دادند، شیطان در امنیه آنها (در آرزو ها و تصورات ذهنی آن ها) دخالت می کرد و خداوند آن القائات شیطانی را از ذهن آنها پاک می کرد و بدین طریق آیات خود را محکم و تثبیت می کرد که خداوند عالم حکیم است ".

زمانی که رسولان الهی این چنین گرفتار القائات شیطانی می شدند تکلیف سایر انسان ها روشن است – امنیه از مشتقات کلمات  منی و تمنی و به معنی آرزو است. تصورات ذهنی انسان هم خواسته نفسانی است که همان مفهوم آرزو و یا خواسته است که در ذهن انسان شکل گرفته است.

هر انسانی در اثر مطالعات به یک سری تصورات ذهنی می رسد که در باور آن شخص می نشیند و این تصورات می شود امنیه (تصورات ذهنی ) او. وقتی شخص با این تصورات ذهنی وارد مطالعه قران می شود سعی می کند آیات قرآن را طوری بیان کند که به آرزوی ذهنی خود مطابقت داشته باشد و از این جا است که تناقضات خلق می شوند و شبهات پا می گیرند و خوراک افراد مغرض برای القاء شک در عقیده مومن می گردد.

بسیاری متاسفانه برای تطبیق قرآن با ذهنیات خود آیه را می برند و ابتدا و انتها و سیاق آیه را ذکر نمی کنند چرا که اگر ذکر کنند  تناقض در بیان تصورات ذهنی آنها ایجاد می شود و بهترین راه برای آنها رها کردن آیه  و بریدن آیات است. بهترین مثال آیات 9 الی 12 سوره فصلت که تمامی در باره خلقت زمین است مکرر برخورد داشته ام که یک آیه از این بسته آیات را بیرون می کشند و مطابق امنیه خود آن را شرح میدهند و برخی هم از خیر خواهی این کار را انجام می دهند و می خواهند با ان یک موضوع علمی که ارتباطی با آن ندارد را اثبات کنند که شیوه درستی نیست.

خداوند در قرآن در باره هر پدیده در خلقت نظر خاصی دارد که در همه آیات که در آن ارتباط است هماهنگی  وجود دارد که انشاءالله در فرصت مناسب به آنها می پردازیم. بحث را از ابتدای ابداع کیهان یا جهان مادی که در قرآن در مواردی به آن کل شیئ  خطاب می کند آغاز می کنیم .

فلسفه وجودی خلقت انسان

خداوند در آیاتی از قرآن تاکید داشته که اگر می خواست انسان هائی خلق می کرد که همه مومن و تابع باشند ولی برنامه ریزی و طرح از پیش تدوین شده ای برای انسان ها دارد. خداوند انسان ها خلق کرد و در معرض احسن عملا یعنی پروسه آزمایش قرار داده  و در پایان جهان مادی  و در قیامت انسان های تابع و مومن را برای برنامه های خود از دیگر انسان ها جدا می سازد و اراده کرده است که این جداسازی را بر اساس عدالت بین انسان ها انجام دهد و این ارزش والای انسان نزد خدا است.

خداوند منشاء پیدایش انسان را از زمان فطرنی به عبارتی از زمان انبساط کیهان (به زبان علم امروزی از زمان خلق ماده حتی جلو تر از خلق السموات و الارض به معنی خلق کیهان) میداند.

قرآن از ابتدای شروع برنامه ریزی برای ایجاد یک پروسه خاص که در روند تکامل قرار می گیرد تا انتهای تکامل آن را انشاء می گوید. نشاء در کشاورزی قرار دادن یک دانه در زمین و آب دادن و پرورش تا رسیدن به ثمر معنی می دهد در اینجا نشاء  بر اساس پروسه کشاورزی هدف شروع  کار و پروراندن تا  ثمر دادن است. انشاء در هر موضوعی معنی خاص خود را دارد. انشاء کیهان از ابتدای فاطر السموات والارض است تا رسیدن به هدف نهائی که مطلوب ذات باری تعالی است. این هدف در زمان خلق کیهان ایجاد آب، کان عرشه علی الماء و آب منشاء آیات است. عرش خداوند برآب و خلقت حیات در زمین

کلمات ابداع، فاطر(بدیع السموات و الارض، فاطر السموات و الارض ) در پروسه انشاء قرار ندارند و تنها خلق السموات والارض در درون پروسه انشاء کیهان قرارداد. انشاء کیهان و انسان از زمانی است که خداوند متعال برنامه خلقت حیات را از فطرنی (بازکردن) آغاز کرد. در حقیقت انشاء از ابتدای خلق ماده است.

یعنی از زمان شروع انبساط کیهان. 

قَالَ إِبْرَهِیمُ لاَبِیهِ وَ قَوْمِهِ إِنَّنی بَرَاءٌ مِّمَّا تَعْبُدُونَ - إِلا الَّذِی فَطرَنی فَإِنَّهُ سیهْدِینِ .

 چرا کسی را پرستش نکنم که مرا از فطرنی (از ابتدای خلق ماده که در آغاز انبساط کیهان بود شروع به خلق کردن) کرد. سوره زخرف 26 و27  وَمَا لِي لاَ أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ- چرا کسی را نپرستم که مرا از فطرنی باز کرد و باز گشت بسوی او است. یک معنی الیه ترجعون می تواند باز گشت به فطرنی باشد یعنی آغاز خلق ماده از احدیت، قبل از انبساط کیهان محدوده سینگولاریته یا احدیت است که بسیار داغ و فشرده و صمد است. اجزای ماده درهم تنیده بودند یعنی هنوز ماده خلق نشده است و باز گشت نیز به همان اول مره یعنی محدوده  آغاز انبساط کیهان از نظر علم  فیزیک سینگولاریته یا احدیت است. فطرنی یک اصطلاح کاملا استثنایی و پر مفهوم در فرهنگ قرآن است و معنی خلق کردن نمی دهد من را باز کرد را باید در ارتباط با  فاطرالسماوات و الارض معنی کرد که می شود شروع ایجاد با خلق ماده.

جالب است که در قرآن بدیع السموات والارض هم داریم که ابداع کیهان است ولی خداوند انشاء حیات و در درون آن انسان را از ابداع  کیهان نمی داند بلکه از باز شدن کیهان میداند. ابتدای فطرنی آغاز خلق ماده است کیهان از هیچ ابداع شد  و تا زمانی که باز نشده بود یعنی منبسط نشده  بود ماده هم خلق نشده بود و ابتدای خلق جهان مادی از انبساط کیهان بوده است.

هدف آفرینش کیهان

از آنجایی که هدف آفرینش کیهان از نظر قرآن خلق حیات و خلقت انسان بوده است ( کان عرشه علی الماء برنامه ریزی الهی در خلق کیهان بر ایجاد آب قرار داشت و آب هم مایه حیات است و انسان هم  دوره تکامل خود را از سلول اولیه حیات تا آدم شدن در آب گذراند)  الا الذی فطرنی همان آغاز خلقت انسان است. الیه ترجعون بازگشت به خدا است یعنی به احدیت که ماوراء ماده  و جهان مادی است. بازگشت انسان به خدا هم باید در محدوده ای باشد که ماده وجود ندارد. انسان پس از مرگ به برزخ غیرمادی می رود و از برزخ مجددا به جهان مادی قیامت برمی گردد که در مقاله زمان برزخ ازمرگ تا قیامت لحظه ای بیش نیست مشروحا بیان کرده ام.

فطرنی درحقیقت معنی تحت الفظی این کلمه این است خداوند مرا باز کرد. این معنی ظاهر آیه است و مفسرین که اطلاعی از خلقت و آغاز خلق کیهان و ماده  نداشتند آن را خلق کردن معنی کرده اند در صورتیکه معنی درست آن ایجاد از انبساط است.

خداوند با این کلمه تعبیر بسیار والا تری را بیان می کند. حال به عظمت این آیه توجه  فرمایید. منظور خداوند از این  کلام چیست. میخواهیم در آیه  تفکر و تعقل کنیم. برای روشن شدن موضوع مقداری به آفرینش کیهان اشاره داشته باشیم  ابتدا باید بدانیم قبل از کیهان چه بود و خدا به تعبیر قرآن چیست. این که خداوند متعال خالق کل شیی و قادر متعال است واضح و روشن است.

قل الله خالق کل شیئ و هو الواحد القهار خداوند خالق کل شیئ یعنی جهان مادی است و قدرت تک یا تنها قدرت است. در قرآن کلماتی وجود دارند که خداوند در قالب این کلمات به بیان حقیقت می پردازد -وَيُرِيدُ اللّهُ أَن يُحِقَّ الحَقَّ بِكَلِمَاتِه- سوره اخلاص را ملاحظه کنیم در آن سوره مفاهیم پر معنایی  در شناخت خداوند وجود دارد.

مفاهیم والای سوره  اخلاص

خداوند چرا خود را احد و صمد نامیده است. معنی اصلی صمد  توپری و فشردگی است، این  دو کلمه احد  و صمد طوری بیان شده است که رابطه مستقیمی با هم را می رسانند. 

قل هوالله احد-الله الصمد-لم یلد ولم یولد-ولم یکن له کفوا احد   

خداوند احد است - خداوند صمد است ( تو پری از صفت ذاتی خداوند است که نفی تو خالی بودن ماده است ) – نه زاییده می شود و نه میزاید یعنی بسیط مطلق است- هیچ احدی، احد خداوند نیست، احد صفت ذاتی خداوند متعال است و در قرآن تاکید  بر صفت ذاتی بودن پروردگار فقط یک بار در سوره توحید آمده است. بگو خداوند احد است هو الله احد یک معنی و کلام بسیار استثنائی و مفسرین در معنی این کلمه بسیار بحث کرده اند. به معنی  یکتا و تک آورده شده.

حالا چرا خداوند متعال این کلمه را انتخاب کرد بسیار جالب است در آیه بعد بلافاصله  الله الصمد می آید خدا هم احد و هم صمد است. هر دو از صفات ذاتی خدا هستند و پس از آن دو مختصات جهان مادی را ذکر فرموده، چیزی را به وجود آوردن و از چیزی به وجود آمدن. به عبارتی تو خالی بودن صفت ماده است وقتی ماده تو خالی است مسلما چگالی آن هم فشرده نیست. خداوند از صفت مادی مبرا است.  یلد و یولد دو صفت بارز دیگر مادی است یعنی مرکب بودن و چیزی را به وجود آوردن و از چیزی به وجود آمدن ولی خداوند مرکب نیست و بسیط است. سه آیه اول این سوره با هم مفاهیم تنگاتنگی دارند. در معنی صمد که فقط یکبار در قران آمده روایات بسیاری نقل شده که دو روایت که در ارتباط با صمد و احد است انتخاب کرده ایم  که مقصود ما را میرساند.

در روایتی از حضرت امام حسین (ع ) معنی صمد چنین آمده: " صمد کسی است که در نهایت  سروری و بزرگی باشد و کسی است که نمی خورد و نمی آشامد  و نیز کسی است که پیوسته بوده  و خواهد بود  صمد کسی است که تو خالی نیست و صمد کسی است که نمی خوابد"  در حقیقت حضرت تمامی معانی صمد را ذکر کرده از جمله تو خالی نبودن. تو خالی بودن صفت ماده است و ماده از توپری و فشردگی خلق شد.

عارفان از جمله ملا صدرا برای خداوند مراتبی قائل هستند یکی از آنها مرتبه احدیت است که به غیب مطلق نیز تعبیر می شود و ذات باریتعالی باین جهت احد گویند که تمام تعینات و مفهومات حتی مفهوم ذات و معرفت و هویت در این مرحله نفی می شوند و این مرتبه هیچ  اسم و نشانی ندارد معرفت و هویت در این مرحله نفی می شود (علم فیزیک این مرحله را سینگولاریته می نامد که به عربی میشود احدیت ).

در کلام حضرت امام حسین (ع) یک نکته جالب است و آن تو خالی نبودن  ذات باریتعالی و معنی بارز و اصلی صمد هم همین است، تو خالی نبودن میتواند معنی تو پر بودن نیز بدهد. این بدان مفهوم نیست که  ذات خداوند تو پر است که خداوند از هر صفتی مادی مبرا است تو پر بودن نفی تو خالی بودن است که از صفات ماده است  ولی این معنی را میدهد که توپری از ذات خداوند سر چشمه می گیرد. خداوند از صفت ماده مبرا است بنابراین کلمه لیس کمثله شیی هیچ ارتباطی با خداوند ندارد.

اکنون روایتی از حضرت امام زین العابدین علی ابن الحسین(ع) نقل میگردد از حضرت در باره سوره توحید پرسیدند  فرمود: ان الله عزّوجلّ علم انه یکون فى آخرالزمان اقوام متعمِّقون فأنزل الله عزّوجلّ (قل هو الله احد الله الصمد) والآیات من سورة الحدید الى قوله (وهوعلیم بذات الصدور) فمن رام وراء هنالک هلک.1
از على بن الحسین -امام سجاد-(ع) درباره توحید پرسیدند، پس فرمود: خداى عزّوجلّ مى دانست که در آخرالزمان گروه هایى متعمِّق خواهند بود، پس خداى عزّوجلّ (قل هو الله احد الله الصمد) و آن آیات از سوره حدید تا  قول خداوند (و هو علیم بذات الصدور) را فرو فرستاد. پس هرکس فراتر از آن را  قصد کند، هلاک مى شود " در آخرالزمان گروه هائی متعمق خواهند بود پس خدای عزوجل قل هوالله احد الله الصمد و آیاتی از سوره حدید تا  قول خداوند  و هو علیم بذات الصدور را  فرو فرستاد (برای گروهی از آیندگان که مفاهیم آن را درک می کنند) دراین روایت متعمق اقوامی هستند که براساس دانائی و علم فکر می کنند دقت فرمائید آیات اول سوره حدید تا آیه 4 تمامی درباره خلقت کیهان است و برای بهتر فهمیدن آنها  نیاز به علم روز است پیشرفت علم مفاهیم کلمات متشابه را آشکار می کند.

با توجه به مطالب بالا و با توجه به بیان ملاصدرا در معنی احد که صفات و مفاهیم در آن مورد توجه قرار گرفته و عین ذات اعتبار پیدا می کند و می گوید از کثرت مظاهر اسماء الهی و صفات، عالم خلق می شود، بنابراین اینطور استنباط می شود که خلقت کیهان مستقیما از احد سر چشمه می گیرد. حال متوجه می شویم چه ارتباطی بین کلمه احد ، صمد و دو صفت بارز ماده  یعنی تکثیر و تجزیه پذیری در این سوره وجود دارد و خداوند متعال با کلمه خود چه چیزی را می خواهد بما تفهیم کند . لم یلد و لم یولد هر دو با هم به معنی بسیط بودن ذات احد است و احدیت هم محدوده ایی که از احد سرچشمه میگیرد. با این اوصاف احدیت محدوده ایست که به قول ملاصدرا مفاهیم جهان مادی از اعتبار می افتند صفات  ماده  و خود ماده در آن وجود ندارد ولی از آن ذات مبارک سرچشمه می گیرند.

نظر فیزیک مدرن در ارتباط با پیدایش کیهان

این جمله زیبا در وصف احدیت را ملاصدرا بیان داشته که دقیقا صحبت هاوکینگ و دانشمندان فیزیک در توصیف پیدایش کیهان است یعنی ماده از هیچ خلق می شود. خداوند احد کیهان را از هیچ آفرید. حال نگاهی به نظر فیزیک مدرن در ارتباط با پیدایش کیهان داشته باشیم. انبساط کیهان مقوله است که با کشف آن به فکر دانشمندان خطور کرد که باز شدن کیهان که همین طور ادامه دارد زمانی از یک مرکزی شروع شده است. این مطلب باعث شد علم فیزیک به نقطه اولیه پیدایش جهان مادی برسد و تئوری های بسیاری مطرح شد و مدل استاندارد کیهانی آخرین تئوری مورد قبول دانشمندان قرار گرفت.

آزمایشات متعددی مقبولیت علمی آن را افزایش داد. این تئوری می گوید کیهان ابتدا نقطه ای بینهایت کوچک و فشرده و محتوی انرژی ناب بود. در این نقطه قوانین فیزیک مکان  و زمان هنوز ایجاد نشده بود (آن قدر کوچک بود که از نظر ریاضی متمایل به هیچ بود ). در یک لحظه انفجاری بنام بیگ بنگ رخ میدهد و در کسری از یک ثانیه پس از آن کیهان از هم باز می شود و ماده شروع به ایجاد می کند و کیهان در شش دوره یا مرحله که حدود سه دقیقه به درازا  کشید پدید می آید و 98 درصد ساختار مادی آن بوجود می آید. مرحله آغاز بیگ بانگ تا باز شدن کیهان را محدوده پلانک مینامند و این محدوده را علم فیزیک سینگولاریته یا به زبان فارسی تکینگی و به زبان عربی احدیت کیهانی مینامند. احدیت تعریفی در علم اختر شناسی است که مختصات یک ماده در آن هیچ می گردد یا محو می شود.

علم فیزیک و ریاضیات از نقطه آغاز بیگ بنگ که زمان هنوز خلق نشده بود و فضا هم به وجود نیامده بود را آغاز زمان می نامند و آن را لحظه صفر زمان می نامند و تا ده به توان منهای 43 ثانیه با وجود محاسبه زمان هنوز زمان خلق نشده بود و این محدوده را که محاسبات در آن سقوط می کند و کلیه تعاریف مادی از کار افتاده بودند زیرا که هنوز خلق  نشده  بودند را احدیت می نامند .علم فیزیک می گوید در این لحظه کوتاه کیهان از نور بسیار چگال و توپر و بسیط و در یک محدوده بسیار کوچک تشکیل شده بود و این نور از کجا آمد میگوید از هیچ آمد و پروفسور هاوکینگ دانشمند برجسته فیزیک میگوید خود خودشان را پدید آوردند.

بنابراین کیهان از همان هیچ ایجاد شده و آن مختصاتی است که  تعریف های ماده و جهان مادی در آن راهی ندارد. هیچ هم یک تعریف مادی است. این نظر فیزیک است. ماده که تو خالی و مرکب است. جهان مادی در آن محدوده هیچ و عدم است ، تعاریف مادی در احدیت هویت خود را از دست می دهند .در احدیت  فیزیک جهان مادی دارد از عدم و هیچ شروع به ایجاد میکند و علم فیزیک دیگر قادر نیست به ماوراء جهان مادی رسوخ کند. بنابراین احدیت  فازی یا برزخی است (با برزخ قیامت اشتباه نشود ) بین جهان مادی و ماوراء جهان مادی که عالم غیب است که مقدرات جهان مادی از آنجا نشات می گیرند–قبل از ایجاد کیهان فقط  نورعلی النور (انرژی ما فوق انرژی که می شود انرژی ناب) بود که به تعریف علم فیزیک انرژی ناب و این محدوده خداوند متعال بود. کل شیی (کیهان) از آنجا نشات گرفت و به آنجا بر می گردد.انا لله وانا الیه راجعون 

هو الاول و الآخر و الظاهر و الباطن

قبل از کیهان فقط خدا بود هو الاول و پس از جمع شدن کیهان نیز تنها خدا می ماند هوالآخر. همه چیز (کل شیی ) به خدا باز می گردد. دقیقا عمل عکس پیدایش جهان مادی به وقوع می پیوندد. موضوعی که علم فیزیک و هاوکینگ دانشمند فیزیک به آن رسیده اند که برای مدل استاندارد کیهانی دو احتمال در آینده آن وجود دارد اول جهان همین طور به انبساط ادامه می دهد و جهان مرز پایانی ندارد، دوم انبساط تا مرزی ادامه می یابد و متوقف می شود و شروع به بازگشت به حالت اول می کند و مجددا به احدیت می پیوندد (احدیت فیزیک) و روی این مسئله بحث می شود و قرآن می فرماید همه چیز– کل شیئ به خداوند باز می گردند و این نظر قرآن است. علم فیزیک می گوید در کیهان سینگولاریته( احدیت) ها فراوان هستند و سینگولاریته اصلی زمانی است که  کیهان دارد خلق می شود ولی هنوز ماده ایجاد نشده و قوانین چهارگانه فیزیک دارای یک هویت واحد بوده اند و خداوند می فرماید سینگولاریته ها وجود دارند ولی هر سینگولاریته ای سینگولار(احد) خداوند نیست.

ولم یکن له کفوا احد.هر احدی احد خداوند نیست. خداوند می دانست که سعی و تلاش انسان برای کشف حقایق جهان خلقت به کشف احدیت در کیهان منجر می شود و دقیقا این کلمه را در 1400 سال قبل بیان کرد و این کشف بزرگ از هاوکینگ نیست ولی تلاش این دانشمند بزرگ راه را برای رسیدن به واقعیت وجود و شناسائی خداوند هموار تر کرده است و مفاهیم کلمات قرآنی مانند بدیع، فاطر، احد و صمد با کشفیات جدید در فیزیک روشن می شوند .

افسوس که ما به زوایای علمی آیات خداوند توجه نمی کنیم. تعقل و تفکر در آیات که واجب قرآنی است را رعایت نمی کنیم. انحصار در معنی آیات متشابه اندیشه ورزی را به کنج عزلت کشانده و دانشمندان علوم طبیعی مومن ما هم باور نمی کنند که در قرآن چه موضوعات علمی ناب نهفته است.

 وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى- وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى-انسان چیزی جز سعی و تلاش خود نیست ( هویت انسان بر سعی و تلاش نهاده شده) و بزودی نتیجه سعی و تلاش خود را خواهد دید  و امروز این پیش بینی خداوند را میبینیم .

و سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ. و بزودی نشانه های خداوند را در کیهان و اطراف و در وجود خودتان مشاهده خواهید کرد که برای شما دلیل روشنی باشد که خداوند واقعیت دارد و  بر حق است آیا این نشانه ها شما را کفایت نمیکند .

هو الاول. غیر از خداوند هیچ چیز نبود و امر او بر ابداع کیهان قرار گرفت و فرمود باش و شد. ما باید معانی کلمات کلیدی مانند ابداع ، فاطر و خلق را برای خودمان روشن کنیم و در تمامی مراحل از آن مفاهیم پیروی کنیم. اول ابداع معنی پدید آمدن ازهیچ را می دهد. یعنی ظاهر شدن از عدم وجود ماده یا به عبارتی هیچ ، دوم فاطر به معنی باز شدن است وقتی یک سیستم بسته باز میشود بستگی به محدوده اطراف آن دارد و آن فضا اشغال میکند به عربی میشود  فطر و انبساط  از یک نقطه آغازین باز شدن شروع می شود و سوم خلق است به معنی ایجاد شدن، ایجاد شدن لازمه اش وجود و در دسترس بودن چیزی که از آن یک پدیده ایجاد می شود. پس خلق به معنی ایجاد برای اولین بار است و بعد از خلق اولی دیگر نباید به آن خلق گفت بلکه استمرار وجود است باز آفرینی خلق است.

ما اگر یک تعریف واحدی را از معانی کلمات قرآنی داشته باشیم سریعتر به مقصود منظور خداوند در یک تمثیل دست پیدا می کنیم و دچار شبهه نمی شویم. بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُون .بدیع به معنی  پدید آمدن از هیچ و یا به عبارت تعریف علم فیزیک پدید شدن از هیچ. بدیع فقط یک دفعه صورت گرفت و کاملا سریع و در یک چشم بهم زدن و یا آنی از نور ذات باریتعالی –نورعلی النور-انرژی ناب و از احدیت خداوند  کیهان ابداع شد. دقت  فرمایید کیهان هنوز فطرهن نشده  هنوز خلق نشده و در مرحله ابداع است. کلمات خداوند هر کدام مفهوم خود را دارد. از این جهت است که خداوند میفرماید در آیات تفکر کنید و تعقل کنید. معنی کلمه ابداع را از بیانات گهربار حضرت فاطمه زهرا (ع) در خطبه معروف ایشان پی میگیریم -

ابْتَدَعَ الْاَشْیاءَ لا مِنْ شَىْ‏ءٍ كانَ قَبْلَها، وَ اَنْشَاَها بِلاَاحْتِذاءِ اَمْثِلَةٍ اِمْتَثَلَها، كَوَّنَها بِقُدْرَتِهِ وَ ذَرَأَها بمشیته - و همه چيز را از هيچ پديد آورد و براي آفرينش الگو برداری نکرد ( کپی برداری نکرد) بلكه آنها را به قدرتش آفريد و به اراده ‏اش خلق كرد. حضرت مطلب بسیار ظریفی و پر مفهوم را بیان فرموده اول کون و سپس ذراء-اول آفرینش و بعد خلق. علم فیزیک مراحل پیدایش کیهان را چنین توصیف کرده است .ابتدا بیگ بنگ رخ می دهد و از یک نقطه فوق العاده کوچک و فوق العاده چگال یا فشرده یا توپر ایجاد کیهان شروع می شود. ولی هنوز ماده به وجود نیامده. حرارت و فشردگی آن قدر زیاد است که ماده امکان وجود ندارد. برای همین هم دانشمندان فیزیک در مانده اند که این همه حجم عظیم ماده آنهم  در نقطه ای بی نهایت کوچک از کجا آمد. هاوکینگ دانشمند بنام فیزیک می گوید ما فیزیکدانان کشف می کنیم که کیهان چگونه بوده و هست و ما کار نداریم که از کجا آمده بنابراین از نظر علم فیزیک بهترین دلیل از هیچ  است به عبارتی خودشان خودشان را آفریدند.

قرآن میفرماید ما آن را از هیچ آفریدیم و جواب آقای هاوکینگ را چنین می دهد .

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُون- آیا بی هیچ خالقی پدید آمده اند یا خود خالق خویشند. درست همان جمله هاوکینگ که کیهان خود خودش را پدید آورد. کلمه من غیر شیئ یعنی هیچ-

أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ آیا آسمانها و زمین (کیهان ) هم همینطور خلق شده اند. نه، به یقین نرسیده اند. بدیع السموات والارض-ابداع(دوره ابداع کیهان ) را علم فیزیک محدوده پلانک مینامد که فقط تنها کسری از یک ثانیه بود و سپس یک باره کیهان باز می شود، انبساط می یابد و فوتون ها و ضد آنها ،الکترونها و ضد آنها و نویترینوز و ضد آنها امکان وجود می یابند و از این مرحله ماده خلق می شود و آنهم در شش دوره که مجموعا حدود سه دقیقه طول میکشد. مشروح این دوره در مقاله خلقت کیهان از هیچ نظرعلوم طبیعی و قرآن آورده شده است. 

وهوالذي خلق السموات و الارض في ستّة ايام و كان عرشه علي الماء ليبلوكم ايّكم احسن عملاً و لئن قلت انّكم مبعوثون من بعد الموت ليقولنّ الذين كفروا ان هذا الا سحرٌ مبين-و او کسی است که  کیهان را در شش روز آفرید در حالی که عرش او (طرح و برنامه یا مدیریت او) بر آب قرار داشت تا شما را در بوته آزمایش برای بهترین عمل نیکو قرار دهد

خداوند با خلق فسوی و قدر فهدی ( خلق میکند و سپس به شکل دهی آن می پردازد، برنامه ریزی میکند و سپس به هدف غایی هدایت میکند) خلقت کیهان را در شش دوره چنان مدیریت کرد که پس از حدود سه دقیقه 98 درصد ماده اولیه ساختار کیهان خلق شد حدود 75 درصد هیدروژن و 24 درصد هلیوم و اساس خلقت آب در این لحظه فراهم شد  هدف آفرینش کیهان خلقت آب بود و آب مایه حیات است و حیات انسان را در خود پدید آورد-پس فطرهن و خلق مراحل مختلف خلقت کیهان نقطه  از شروع انبساط است و هر دو مرحله جزء انشائکم انسان است خلق به معنی ایجاد برای اولین بار از چیز دیگر.

هنگام خلقت کیهان طرح و برنامه خالق متعال بر ایجاد آب قرار داشت .همین آب است با فرمول H2O  که حیات از آن پدید آمد. من المائ کل شیئ حی. خداوند کیهان را خلق کرد تا آب را بیافریند و آب هم پدید آورنده حیات است و انسان هم در درون حیات و در کره زمین در آب یعنی همین آب که ما می آشامیم خلق شد.

1کتاب توحید شیخ صدوق صفحه283

–سید محمد تقوی اهرمی –شهریور 1394-ویرایش دوم مهر ماه 1395-ویرایش جدید مهر ماه 1397 ویرایش و اصلاحیه جدید تیر ماه  1399،  ویرایش جدید مرداد 1402

     

 




.
 
 
 

• قبلی
• بعدی