معاد در قرآن مترادف با قیامت نیست

مقدمه نوشتار

برخی کلمات در قرآن که با دید 1300 سال قبل نگاشته شده به مرور زمان ماهیت مفهومی خود را از دست داده است. البته در آیات متشابه و علمی قرآن و این امر باعث شده که ما رخداد های علمی را با دید کلمات مسخ شده مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم. مثال بسیار فراوان است و مهجوریت علمی قرآن هم از این کلمات مسخ شده ایجاد شده است. وَقَالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً- فرقان30. سخن خداوند در قیامت است. البته خداوند بسیاری از رخداد های کنونی را در قالب مصاحبه و یا گفتگو و تمثیل برای ما بیان می فرماید. پیامبر گرامی اسلام(ص) خداوند را خطاب قرار میدهد و می فرماید خدا یا امت من یعنی همین امتی که پیرو قرآن تو هستند قرآن را مهجور قرار دادند. این مهجوریت در چه زمانی است و کدام مورد است. امروزه می توانیم مثال های مختلفی را حدس بزنیم. من در چهارچوب آیات متشابه که کار من است و با علوم طبیعی سر و کار دارند و علم را می خوانم و می بینم که آیات متشابه با واقعیت های علمی که قرآن بیان فرموده همخوانی دارد ولی تحجر و کهنه پرستی نمی گذارد واقعیت های قرآن بیان شوند. کلمات ابداع، خلق، یذروا، فطر، قدر، انشائ، جعل . بداء همه را خلق کردن معنی کرده اند درصورتیکه هر کدام در نظام خلقت باری از مفاهیم را بر دوش میکشند. یکی از نمونه های دیگر معاد است. ما معاد را با قیامت یکسان میدانیم. جالب است که کلمه معاد فقط یک بار در قرآن آمده و اصلا معنی قیامت نمیدهد.

زوجین ذکر و الانثی در قرآن واقعیتی که مسخ شده است

مقدمه نوشتار

بسیاری از کلمات معنی واقعی خود را به مرور زمان از دست داده اند. فکر نکردن در آیات متشابه و تجسس در معنی آنها ما را از واقعیت مفهوم آنها دور کرده است. مثال فراوان است در این نوشتار بر روی کلمات مهم و پر مفهوم و علمی زوجین من ذکر و الانثی می پردازم. همه ما می دانیم زوج به معنی جفت است. ماهیت زوج به دو هویت متفاوت بر میگردد. زوجین جمع دوتایی زوج است که می شود در حقیقت چهارهویت، این بدان مفهوم است که هر زوج خودش جفت دارد. ما  برای در آوردن معنی یک کلمه خاص به منابع و دیکشنری و فرهنگ لغات مراجعه  می کنیم  و متوجه می شویم که همه از روی هم کپی کرده اند و بسیاری از کلمات به ریشه معانی توجه نمی کنند که این کلمه در اصل از کدام لغت منشاء شده ریشه آن چیست و معنی اصلی آن چیست همه اصطلاح عامیانه را به جای معنی لغت درج می کنند. کسانی که بخواهند بی طرفانه دنبال یک لغت بگردند شانس زیادی برای رسیدن به هدف ندارند. اکثرا معانی عرف 1300 سال قبل که در روایات و تفاسیر درج شده را به عنوان معنی معرفی می کنند.

این بلیه بیشتر نصیب آیات متشابه در خلقت انسان، نطفه، کیهان و مثلا  سماوات  و الارض شده است. مطلب جدیدی میخواهم عنوان کنیم که علم زیست شناسی و ژنتیک ماهیت آن را برای ما روشن نموده. کوتاه سخن به اصل مطلب زوجین الذکر و الانثی برگردیم. به دو آیه مراجعه می کنیم. 45 سوره نجم و 37 سوره قیامت.

أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثى‌ - مِنْ نُطْفَةٍ إِذا تُمْنى‌ - وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرى‌
خداوند است که زوجین (جنسیت) نر و مادینگی را در نطفه ای که مقدر میشود خلق می کند و نشاء آخری بر عهده او است. و أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرى‌ سبک نگارش قرآن است و این مضارع در گذشته است.
تفسیر متداول هم چنین شرح داده میشود- و همو است كه دو زوج نر و ماده را آفريد، از نطفه‌اى، آنگاه كه (در رحم) فرو ريخته شود و بر اوست آفرينش ديگر (در قيامت) سوره نجم.

خلق و نشاء هر دو به معنی آفریدن آمده است.

أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدىً- أَ لَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنى‌- ثُمَّ كانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى- فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثى‌- أَ لَيْسَ ذلِكَ بِقادِرٍ عَلى‌ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتى‌-

آیا انسان می پندارد که رها میشود آیا او نطفه ای در تقدیر نبود که مقدر می شود سپس علقه بود که خلق می شود و در آن زوجین نر و مادینگی قرارداده می شود آیا چنین خدایی قادر نیست مردگان را زنده کند حال تفسیر عرف جهت مقایسه
آيا انسان مى ‌پندارد كه به حال خود رها مى‌شود؟ آيا او قطره‌اى از منى نبود كه (در رحم) ريخته مى‌شد؟ سپس خون بسته‌اى شد و خداوند آن را آفرينش داد و استوار ساخت و دو جنس زن و مرد را از آن پديد آورد. آيا اين خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟ خود منی نه قطره ای از منی

قرار مکین رحم زن نیست غشاء هسته ای محافظ نطفه است

مقدمه نوشتار

بسیاری از تفاسیر آیات متشابه که با علوم طبیعی سر و کار دارد در زمانی حدود 1300 سال قبل و بر اساس برداشت های علمی آن زمان برشته تحریر در آمده و ما سالیان دراز بر آن باور نشسته ایم و به فکر خودمان رسوخ نمی کند که آیات متشابه دارای ظاهر است و باطن و فراموش کرده ایم که در قرآن آیه ای داریم بنام آیه متشابهات که خداوند به ما تذکر می دهد که به هوش باشید که آیات قرآن دو نوع است محکمات که اصل و پایه قرآن بر آن قرار دارد. آیاتی هم هستند بنام متشابهات که تاویل دارد. محکمات تفسیر میخواهد و اصول فقهی ما بر آن بنا شده شان نزول دارد، تاریخچه دارد، توحید، نبوت، معاد و غیره ولی آیات متشابه تاویل دارد ولی تفسیر ندارد و تاویل آن با علوم طبیعی امکان پذیر است ظاهر آیه مطلوب بیان قرآن نیست. متشابهات با روشن شدن دلیل علمی آن برای بیان حقانیت خداوند و استحکام محکمات است. آیا با خودمان فکر نکرده ایم که ممکن است گذشتگان که آن آیات را تفسیر کرده اند و با دانش روز تفسیر کرده اند با زمان امکان تغییر آن می رود امکان تغییرات دیدگاه های علمی در طول زمان میرود و علم در اوج شکوفایی خود است و ضرورت دارد به روز رسانی شوند. اگر تحجر و تعصب ما بگذارد دنیایی از مفاهیم علمی از پس پرده نظرات کهن خود را نشان میدهد. بدون پیش داوری و با تفکر در آیات و دانستن علم روز موضوع  آیه مفاهیم روشن میشود. قرار مکین از این جمله آیات است. امتحان کنیم خداوند با زبان علم با ما سخن میگوید وعلم هم مخلوق خدا است و اینکه برخی میفرمایند علم در دین کاربردی ندارد کاملا اشتباه است. برای فرد گوینده کاربرد ندارد زیرا ستون فقرات تفکرات و باور های او در هم میریزد و او حاضر نیست به باور کهنش لطمه وارد شود. اشتباهی که جنین شناسان میکنند و رشد جنین را خلق انسان می پندارند متوجه این موضوع نیستند که اللَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ خداوند خلق را ابداع و آغاز میکند وسپس آن را باز آفرینی می کند.رشد جنین خلق نیست باز آفرینی خلق است. خلق کردن ایجاد چیزی که نبوده از مواد قبلی. انسان در زمین اولیه خلق میشود و اکنون تمامی تحولات باز آفرینی خلق در حال انجام است. تمامی مراحل تکامل انسان در رشد جنین قابل مشاهده است ولی خلق نیست. دانشمندان زیست شناسی فرق رشد جنین و خلق جنین را تشخیص نمی دهند