انه علی رجعه لقادر و راز بقاء حیات

مقدمه نوشتار

واقعیت های علمی بسیاری در قرآن است که اعجاز علمی قرآن هستند و خداوند آنها را به صورت تشبیه و استعاره بیان فرموده تا علوم طبیعی واقعیت علمی آن را روشن کند و ادله ای باشد برای حقانیت خداوند متعال ، آنهم در عصر شکوفایی علم. خداوند در آیه معروف به محکمات و متشابهات این موضوع را به طور واضح و روشن شرح داده است. چطور ما نمی توانیم مفهوم آن را درک کنیم جای سوال بزرگی است. آیه 7 سوره آل عمران

هو الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُوا الْأَلْبَابِ.

خداوند است آن‏ كه اين كتاب را بر تو نازل کرد. بخشى از آن، آيات محکم كه اصل و اساس اين كتاب بر آن قرار دارد و بخش ديگر آيات متشابه هستند. ولی كسانى كه در دل‏ ها يشان انحرافى هست از تشبیه و ظاهر آیات برای فتنه انگیزی پیروی میکنند و تاویلی اختلاف افکنانه می سازند، در حالى ‏كه تاویل این آیات متشابه را فقط خدا میداند و راسخون فی العلم، آنها میگویند محکمات و متشابهات هر دو از جانب خدا است و ما به همه آنها ایمان داریم، و این تذکر را جز صاحبان خرد و علم درک نمی کنند.این تذکر واضح و روشن را جز صاحبان فکر و اندیشه و خرد ورزی درک نمی کنند.

سواء للسائلین برای ساکنان زمین معنی نمی دهد

مقدمه نوشتار

آیات متشابه در قرآن دارای معنی ظاهر است و باطن و ما اجازه نداریم آیات متشابه را بر اساس آیه محکمات و متشابهات تفسیر کنیم. این نوع آیات تاویل دارند ولی  تفسیر ندارند. تاویل این آیات هم فقط خداوند میداند و راسخون فی العلم. اگر قرار بود همه راسخون فی العلم باشند، ضرورت نداشت خداوند به این نکته اشاره کند. این آیات ریشه در علوم طبیعی دارند و راسخون فی العلم هم دانشمندان علوم طبیعی هستند که راز طبیعت را کشف می کنند و ما می توانیم بر آن اساس دست به تاویل این قبیل آیات بزنیم. به آیه 10 سوره فصلت که عبارت اقوات و سواء للسائلین آمده در مورد پیدایش زمین و غذا است یعنی با طبیعت زمین سر و کار دارد. کسانی که متخصص الهیات و معارف اسلامی هستند از درک علوم طبیعی بی بهره اند و ظاهر آیه را ترجمه و تفسیر میکنند و شبهه می تراشند. این آیه جزء اعجاز انگیز ترین آیات متشابه است و چه بر سر آن آورده ایم. خداوند در آیه متشابهات تاکید فرموده برخی از ظاهر آیه ابزاری برای فتنه انگیزی استفاده میکنند. معنی این مطلب را ما هنوز نتوانسته ایم درک کنیم منظور خداوند چیست. یعنی ظاهر آیه مطلوب و منظور ذات باری تعالی نیست.

ماء دافق رمز بقاء حیات در زمین اولیه و موجودات زنده

مقدمه نوشتار

کلمات در قرآن اعجاز آن است. خداوند متعال فقط یک بار در سوره طارق و کوتاه به کلمه ماء دافق این اعجاز طبیعت اشاره کرده است. انسان در آب بیرون رونده که از بین جسم سخت و نرم بیرون می جهد خلق شده است. البته در 1300 سال قبل که علمی وجود نداشت و تخیلات ذهنی و تصورات بر توجیه پدیده های طبیعت حاکم بود این کلمه را آب مرد توصیف کردند و آن را در پشت مرد و سینه زن قرار دادند و به آیات دیگر هم توجه نکردند که کلید صلب و ترائب در صلصال و حما مسنون نهفته است. صلصال و حما مسنون توصیف علمی محل اتفاق این رخداد است. این رخ داد در سنگ رس و توده سیاه حما مسنون اتفاق افتاده است. یکی سخت و دیگری نرم و صلب و ترائب هم توصیف استعاری و تشبیهی است و صلصال و حما مسنون توصیف علمی آن است. این آب بیرون رونده از بین لایه سنگ رس و رسوب ته نشین شده در آن لایه ایجاد و به بیرون از سیستم سنگ رس خارج شده است. تعجب می کنم از کسانی که اعتقاد دارند که ماء دافق آب مرد است و صلب پشت مرد و ترائب سینه زن به این موضوع فکر نکرده اند، مگر انسان در کره زمین دو بار خلق شده است. ما هنوز معنی خلق کردن را در قرآن درست درک نکرده ایم. ولقد خلقتنا الانسان من صلصال من  حما مسنون. در حقیقت ما انسان را در سنگ رس گداخته و به شکل سفال در آمده و از توده سیاه حما مسنون خلق کردیم و دیگری فلینظر الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ- خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ- يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ-پس انسان بنگرد که در چه خلق شده است، از آبی بیرون رونده که از بین جسم سخت و نرم خارج می شود. بیشتر آیات در سرگذشت خلقت انسان از فعل ماضی استفاده شده که به فعل آینده در گذشته ختم می شود. این سبک قرآن به این دلیل است که رخ دادی در گذشته رخ داده و زمان بر بوده و در موعد مقرر و در آینده آن رخ داد پایان می پذیرد. این سبک در نقل قول وقایع در ادبیات ملل مختلف استفاده میشود. مثلا منی یمنی تقدیری که مقدر می شود. حال این ماء دافق چیست؟