وَ أَغْطَشَ لَیْلَهَا وَ أَخْرَجَ ضُحَاهَا و اعجاز علمی قرآن

مقدمه نوشتار

خداوند متعال تمامی مظاهر ماده که به عنوان زینت زمین برای انسان خلق کرده است و هر آن چه که در معرض دید ما قرار داده است را مرتبا به عنوان آیات خداوند نام می برد و این آیات را نشانه بارز و قابل مشاهده برای اثبات حقانیت خداوند به انسان مرتبا یادآوری می کند و از آن ها مثال های مختلفی می زند و در خدمت آیات محکمات که اساس و پایه قران است قرار می دهد. این آیات را متشابه نامیده است. آیات متشابه مستقیما با علوم طبیعی ،فیزیک ،زمین شناسی و زیست شناسی سر و کار دارند. بررسی و تجسس در این تعینات مادی را بوسیله دسترسی به ابزار علوم بر عهده انسان قرار داده است. به منظور تشحیذ ذهن انسان و تحریک و ایجاد انگیزه برای کشف علوم، آیات متشابه را در قالب تمثیل های گوناگون و طی شرح داستان های قران مانند داستان اصحاب کهف ، سفر ذوالقرنین به جایگاه طلوع و غروب خورشید، داستان حضرت سلیمان و آوردن تخت بلقیس در کسری از یک ثانیه و غیره بیان می کند و هر کدام دارای مفهوم علمی بر جسته ای است و در تمامی این موضوعات انسان را دعوت می کند در باره آن ها تفکر و تعقل کند تا به کنه مفهوم علمی آن ها دست پیدا کنند و و این همه در باره تفکر و تعقل کردن در حد واجبات الهی برای انسان هائی که شرایط لازم برای تعقل و تفکر را دارا می باشند نشانه اهمیت موضوع است. این برای انسان های دانشمند و دانا یک تکلیف شرعی است. البته هر کس در محدوده تخصص علمی خود به عبارتی فیزیک دان در باره پیدایش کیهان و موضوعات مربوطه و دانشمندان زمین شناسی هم در مورد پیدایش زمین و هفت آسمان و متخصصین زیست شناسی در باره خلقت انسان و تکامل آن. اظهار نظر دانشمندان علوم انسانی و معارف در آیات متشابه که بیشتر حنبه علمی تخصصی دارد دلیل اصلی خلق شبهات و تناقصات ظاهری است که ناشی از برداشت شخصی و تصورات ذهنی که بر باور آن ها نشسته است از آن جائیکه این نشانه ها همه مانند سایر آیات قرانی آیه خداوند محسوب می شوند. از این ها نیز می توان برای اثبات عظمت و وحدانیت خداوند و در یک کلام اعجاز قران استفاده نمود.

آیات متشابه بر علوم طبیعی استوار است

کسانی که می گویند علم در دین کاربرد ندارد دین را نشناخته اند و در تصورات فلسفی و ذهنیات کهن گرفتار هستند. دین چهار چوب اعتقادی انسان است که باورهای اعتقادی آن بر اصول قرآن بنا شده اعتقاد به وحدانیت خداوند اینکه می گوئیم وحدانیت خداوند به این معنی است که در برابر خداوند متعال شریک قرار ندهیم و صفات او را به کسانی دیگر تقسیم نکنیم و خدا را مطابق توحید بشناسیم و جایگاه برای او درست نکنیم مثلا ملکوت اعلی و ملاء اعلی جایگاه خدا و ملائکه نیست، سدره المنتهی را نبریم در ملکوت اعلی و از محل نزول وحی در زمین و اطراف مکه جدایش نکنیم. این ها همه دلیل عدم شناخت توحید است. انسان خلق شده تا در دوره کوتاه زندگی در دنیا در معرض آزمایش الهی قرار گیرد، نبوت و امامت ابزار رساندن انسان به صراط المستقیم است. دنیا و آخرت به هم پیوسته هستند هر دو مادی و شبیه هم هر دو زمین و جو هفت طبقه مانند هم دارند دروازه ورود به آخرت مرگ است. برزخ لحظه بسیار کوتاهی است که انسان را به قیامت وصل می کند عالم ندارد هیچ تحولات خاصی در آن رخ نمی دهد. تنها اطلاعات متوفی شده انسان در هارد دیسک جهان آفرینش است. انسانی وجود ندارد که عالم داشته باشد. یک شیوه علمی خاص مربوط به دو دنیای مادی از اطلاعات انسان ها آن ها به عرصه زندگی بعدی وارد می کند. این ها می شوند دین اصول اعتقادی ما و فقه اسلامی هم بر این اصول بنا شده است. فقه اسلامی احکام دارد و آیات مربوطه هم آیات محکمات هستند. خداوند نشانه های اطراف ما که برای ما قابل دیدن هستند را هم آیات خداوند می داند این ها احکام نیستند، نشانه های عظمت خدا برای تفکر و تعقل و کشف واقعیت های علمی آن ها که با کشف آن ها انسان به حقانیت خداوند ایمان آورد و برای تقویت دین است. فرد مومن با دیدن آن ها همیشه به یاد خالق متعال باشد که آن ها را خلق کرده است. با ابزار علوم طبیعی می توان به واقعیت آن ها رسید. خداوند این مشهودات حیات را در قالب تمثیل و تشبیه و درآیات متشابه بیان فرموده. کسانی که می گویند علوم طبیعی در دین کاربرد ندارند جهان مادی را مانند فلاسفه قدیم می بینند که برای کشف حقایق آنها از تصورات ذهنی و هنرآفرینی با لغات استفاده می کنند. البته این یک متد شناخت است و طرفداران خود را دارند، متد دیگر با عینک علوم طبیعی به آیات متشابه نگریستن است.

علم در آیات متشابه کاربرد دارد
بنابراین تمامی مباحث علمی تائید شده باید با آیات متشابه قران هم خوانی داشته باشد. چرا که خداوند متعال خالق تمامی مظاهر ماده در این جهان است و روابط بین اجزاء این مظاهر یعنی قوانین طبیعت هم از آن خداوند است و امر و دستور ذات باریتعالی در درون ماده و تشکیلات آن است و اساس و مستندات مهم برای توجیه و تاویل آیات قران خود علم است. آیات خداوند بر اساس کلمات خداوند در قران باید در دو طیف تقسیم بندی نمود، دسته اول :آیات مظاهر مادی یا تعینات عینی مانند روز و شب، اختلاف لیل و نهار، آب و باران، سوار شدن بر کشتی و غرق نشدن در آب و هفت آسمان و طبقات آن خلقت کیهان خلقت انسان و بسیاری دیگر از آیات الهی در زمین و آسمان و دسته دوم آیات محکمات در قران است که اشاره شد. آیات فراوانی در قران برای اثبات این نظریه وجود دارد که سعی می شود به مواردی از آنها اشاره شود تا ذهن آمادگی لازم برای رفع ابهامات و شبهات که زائیده تفکرات ذهنی غلط ما است که باعث شده این غوغای تناقصات قرانی که بهانه ای برای مخالفان ادیان الهی شده و ذهن مومنین هم در گیر رفع این تناقصات کرده و به دلیل وجود ذهنیات از پیش تدوین شده و به عبارتی چسبیده در ذهن است که رهائی از آن به آسانی میسر نیست.

در این جا در حقیقت قران گرفتار تار عنکبوتی ذهنیات سنتی ما ا نسان شده که البته خداوند متعال حافظ قران مجید است و انشاء الله به همت علماء و دانشمندان خیر اندیش و نو گرا در حوزه و دانشگاه به نظریه های یکسان در آیات متشابه که همه در ارتباط با علوم طبیعی است دست پیدا کنیم که دو مولفه شجاعت و شهامت ابراز عقاید و رهائی از بند تفکرات ذهنی و فلسفی کهن در این ارتباط راهگشا است.

إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا-ما در زمین هر چیزی را زینت زمین قرار دادیم تا آزمایش کنیم و بهترین ها را از آن ها بیرون آوریم. زمین صحنه آزمایش بسوی تکامل و رسیدن به هدف فطری الهی است، چه انسان و چه سایر مظاهر مادی (رطب و یابس، تر و  خشک که اشاره دارد به جانداران و جمادات) در این آزمایش از بدو خلقت قرار داده شده اند. برای انسان از کلمه لیبلوکم ایکم احسن عملا استفاده شده ولی در اینجا دقت فرمائید لنبلوهم ایهم احسن عملا آورده شده . "هم " به همه مشهودات زنده و جمادات بر می گردد، بین این دو تفاوت وجود دارد که نیاز به تدبر و تعقل است. در بدو پیدایش نطفه حیات در زمین اولیه هم آن نطفه در معرض نبتلیه قرار داده می شود که توجیه علمی دارد. خلقت انسان خلقت انسان با نگاهی جدید و مطابق با علم روز- پیش نطفه

 هل أَتىَ‏ عَلىَ الْانسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيً مَّذْكُورًا إِنَّا خَلَقْنَا الْانسَانَ– مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعَا بَصِيرًا إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَ إِمَّا كَفُورًا سوره دهر 1الی3 آیا بر انسان در روزگار زمانی نگذشت که چیز قابل ذکری نبود بدرستیکه ما انسان را از نطفه مختلط ، نطفه ای که بدون دارا بودن جنسیت نر و ماده قابلیت تکثیر پذیری داشته خلق کردیم و آن را در بوته آزمایش خود قرار دادیم و شنوائی و بینائی در او قرار دادیم و راهش را هموار کردیم آیا شاکر است یا پوشاننده حقیقت. دقت فرمائید. نطفه در درون رحم ماده دیگر دچار آزمایش قرار نمی گیرد تکامل یافته و برنامه ریزی شده است و طبق برنامه ریزی نرم افزاری خلقت مراحل ایجاد و رشد خود را سپری می کند. بعلاوه نطفه که در ماده قرار می گیرد از آمیزش نر و ماده سر چشمه ایجاد می شود. بنابراین نمی تواند نطفه امشاج باشد .امشاج به معنی دارا بودن قابلیت تکثیر پذیری بدون دخالت نر و ماده و این موضوع با آخرین یافته های علمی مطابقت دارد زیرا اولین شالوده حیات در زمین اولیه بر اساس تشکیل نطفه تکثیر پذیر بوده است. اخیرا در جدید ترین نظریه علم زیست شناسی از پرفسور کاپلان عنوان شده که حیات اولیه از نطفه با قابلیت ثکثیر پذیری ( مولکول ار.ان.ای) که همان تعبیر زیبای قران نطفه امشاج است.

وقتی آیه با علم هم خوانی دارد چرا سعی می کنیم بر اساس برداشت های هزار سال پیش نظر قرآن را طوری توجیه کنیم و از اعتبار علمی بیاندازیم تا تفکرات و تصورات ذهنی ما که بر اساس گذشتگان شکل گرفته توجیه شود قران مهم تر است یا برداشت غیر علمی گذشتگان. علماء اندیشمند شیعه آیات قران را با آخرین دست آورد های علمی روز مقایسه کنند که آن ها هم بر اساس نطر خداوند آیه است هم چون سایر آیات قران.

خلق و مفهوم آن در پدیده های طبیعی

خداوند متعال ایجاد کیهان را در سه مرحله، ابداع ایجاد از عدم یا هیچ، مرحله فطرهن یا انبساط کیهان و سپس خلق کیهان در شش دوره در آیات متعددی بیان فرموده است، آیاتی که سماوات و الارض چسبیده به سه مرحله فوق باشد مفهوم کیهان می دهد و در بقیه آیات سماوات و الارض به معنی جو زمین و زمین است که حیات در آن قرار داده شده و محل زندگی ما است و دنیا نام دارد. قبلا اشاره ای داشته باشیم به اهمیت جو زمین برای ایجاد حیات در کره زمین چرا که از ابتدا هدف خلقت انسان است و خلقت انسان هم بدون جو زمین امکان پذیر نیست به همین دلیل اهمیت بالائی نزد خداوند دارد. این آیه را با هم مرور می کنیم آیات 27 الی33 سوره نازعات .

أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا - رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا - وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا - وَالأرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا- وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا - أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا - مَتَاعًا لَکُمْ وَلأنْعَامِکُمْ -آيا آفرينش شما دشوارتراست ‏يا آسمانى كه آن را (خداوند) برپا كرده است - سقفش را بالا برد و آن را سامان داد(یک سماء را به هفت سماوات تبدیل کرد) و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد - و پس از آن خشکی را گسترش داد (خشکی یا قاره ابتدا یک پارچه بودند و آن را از هم جدا و گسترش داد) - و کوه را استوار و پا برجا ایجاد کرد- مراتع و چشمه زار ها را از آن (خشکی ها بیرون آورد)-متاعی که خداوند برای استفاده شما و دامهايتان باشد. این آیات جو زمین و تحولات حیات را در آن بیان می کند. هر آیه از این مجموعه آیات در تاریخ پیدایش زمین رخدادی است مستقل و در دوره زمانی مشخص اتفاق افتاده. دقیقا زمانی که جو زمین استقرار می یابد و تابش خورشید در جو زمین می تابد روز روشن می شود.

روشن شدن روز در اثر برخورد نور با ملکول های هوا در جو زمین است و در سایر سیارات منظومه شمسی در روز و هنگام تابش خورشید رور روشن نیست اگر شما در سایه سنگی قرار گیرید روشن نیست و چیزی را نمی تواننید ببینید .این اعجاز قران است. وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا شب زمین را تاریک و روز زمین را روشن گردانید ..پس از تکمیل شدن جو زمین و بارش فراوان طی میلیون ها سال قاره ها از هم باز می شوند در حقیقت خشکی که در یک جا همه قاره ها بهم پیوسته بودند باز واز هم جدا می شوند یا به عبارت قران گسترش می یابند. بعد از آن کوه ها ایجاد و رودخانه ها و چراگاه ها شکل می گیرند. تمام این تحولات بر اساس علم زمین شناسی بعد از تشکیل هفت اسمان درست می شوند. پس هفت آسمان همین نزدیکی است و قابل رویت است دور زمین است حال گذشتکان چطور و با چه وسیله علمی توانستند تا جایگاه ملائکه در آسمان هفتم برسند از عجایب روزگاراست. البته در عالم خیال همه چیز امکان پذیر است و گذشتگان اساس تفسیر آیات علمی و متشابه قرآن را بر علم خیال بنا نهادند و نسل اندر نسل به ما منتقل شد و بر باور همه و کسانی که می فرمایند علوم طبیعی در دین کاربرد ندارد نشست و به روز رسانی آن کاری بس مشکل است. سید محمد تقوی اهرمی هفدهم اسفند 1399

• قبلی
• بعدی