انشاء و خلق در پروسه تکامل از دید قرآن

مقدمه نوشتار

این دو کلمه در جهان بینی خلقت حیات و پیدایش انسان هوشمند که آدم است دارای مفهوم علمی والائی است. کلمات ، فطر، بداء ، خلق، جعل، انشاء ، انبت ، ذراء و قدر هر کدام معنی خاص خودش را دارد و کاملا حساب شده در آیات خلقت انسان در قرآن گذاشته شده و رمز و راز های علمی را بر ملاء می کند. همه را خلق کردن معنی کردن گریز از واقعیت علمی قرآن است که در صدر اسلام متوجه بعد علمی آن نشده بودند و ما همان معانی را امروزه در تفسیر آیات بدون توجه به جهان بینی خلقت حیات در قرآن تکرار می کنیم. نمونه بارز آن فطرنی است که خلق کردن معنی می شود خداوند چه زیبا این کلام را در دهان حضرت ابراهیم می گذارد و رخداد عظیم انبساط کیهان و منشاء خلق ماده و انسان را بیان می فرماید. و مالی لا اعبد الذی فطرنی و الیه ترجعون چرا خدائی را که من را که ذره بنیادی در قبل از انبساط کیهان بودم باز کرد (تا خلق کند) پرستش نکنم و باز گشت همه به سوی خدا است. فطرکم اول مره شما را برای نخستین بار از درون انبساط کیهان باز کردم.

خلق ماده با شروع انبساط کیهان آغاز می شود و سنگ بنای حیات از واکنش های هسته ای دو عنصر اول و دوم جدول مندلیف در شش دوره چند دقیقه ای خلق کیهان در زمین متجلی می گردد و تمامی 114عناصر شیمیائی پایدار که شاهکار خلقت خداوند است خود را در زمین نشان می دهند. بنابراین برای نخستین بار در 1400 سال قبل کلمه انبساط کیهان در جهان توسط قرآن مطرح شده است و چه غم انگیز است که چنین اعجاز بزرگ علمی در پشت پرده تحجر پنهان شده و جهان علم همچنان از آن بی خبر!؟ تحجر علم گریز است و چنین بلائی سر کلمات علمی و زیبای خداوند آورده می شود. این انشاء آفرینش نخستین است که با انبساط کیهان رقم خورد. الیه ترجعون باز گشت جهان مادی و انسان به همان لحظه قبل از شروع انبساط و مه بانک است و آن محدوده احدیت است سینگولاریته کیهانی ، مه بانک از نور ناب خداوند متجلی شد. جهان مادی سیستم بسته است و انبساط تا جائی متوقف می گردد و جهان به لحظه اول باز می گردد این نظر قرآن است. خداوند نسبت به خلقت خودش از فیزیکدانان عالم تر است و فیزیکدانان عملا به گفتار قرآن می رسند. فیزیکدانان مسلمان بی خبر از دنیای علمی قرآن توجه کنند آیا دین با علم بیگانه است. آیات خلق فسوی و قدر فهدی یک اصل در قرآن است که بسیاری از مفاهیم خلق و قدر و انشاء را بیان می فرماید و ما برای ترجمه باید از این اصل تبعیت کنیم.

نفس واحده و زمان وقوع آن

مقدمه نوشتار

آفرینش جهان مادی و خلق حیات و آغاز تکامل موجودات مهم ترین مبحث در قرآن است که یک جهان بینی جامع را برای ما بیان می کند.اگر ما کلمات تشکیل دهنده این جهان بینی درک نکنیم و برداشت خلاف نظر قرآن داشته باشیم بافت جهان بینی را تخریب و لطمه جبران ناپذیری به فهم جهان بینی آفرینش در قرآن زده ایم. کلمات را از خود قرآن معنی کنیم بسیاری از کلمات آیات متشابه و علمی دارای مفهوم خاص و مختص قرآن است اینکه در قرآن نشانه های طبیعت دور و بر ما را آیات خداوند می داند و خداوند خود را عالم می نامد اشاره به نقش علوم طبیعی در تاویل آیات متشابه دارد. اینکه هنوز بعد از گذشت چند قرن از شکوفایی علم در درک مفهوم سبع السموات، سماوات و الارض، حما مسنون، نطفه، نفس واحده و...با وجود آیات فراوان و روشن در تاویل آن ها به کمک علم روزامکان پذیر نموده، در مانده ایم دلیل وفاداری و ایمان به نظر گذشتگان و توجه نکردن به آیات قرآن است. کلمات در هر آیه ماهیت مفهومی خود را آشکار می سازد. مثالی می زنم و وارد بحث نفس واحده ی شوم.

قیامت و شبیه سازی آن در قرآن

مقدمه نوشتار

سه اصل توحید، نبوت و قیامت پایه و اصول قرآن مجید هستند. در هر سه مورد به آیات متشابه بیشماری که برای بیان مطلب علمی که در آن زمان برای مردم غیر قابل درک بود به صورت تشبیه در قرآن بیان و مرتبا تکرار شده است. در بحث توحید وحدانیت خداوند و لا شریک له تاکید شده است. مشرک کسی است که صفات خداوند را به کسی دیگری می دهد. شرک در گفتار و کردار و باور ها نمود می کند و خداوند شخص مشرک را نمی بخشد. در مورد نبوت داستان پیامبران و نکات برجسته رخ دادهای زمان آن ها را بیان و درلابلای داستان ها به اندرزها و هشدار ها برای هدایت انسان به صراط المستقیم می پردازد و آیات متشابه علمی را بیان می فرماید مانند داستان آوردن تخت بلقیس در برهه ای از زمان و یا سفر ذوالقرنین به قطب شمال و در جائی که طلوع و غروب خورشید در یک مکان صورت می گیرد و اشاره به مشارق و مغارب زمین می کند، داستان حضرت موسی و در خواست دیدن خداوند و تجلی نور ذات خداوند بر کوه و بسیاری مطالب دیگر که هر کدام اعجاز علمی قرآن هستند. قیامت در قرآن یک مفهوم خاصی دارد که در آیات متعددی و در تمثیل ها و گفتگو های بین بر انگیخته شدگان در قیامت منعکس شده که می توان واقعیت برزخ و مادی بودن قیامت را از آن ها بدست آورد. قیامت رخدادی است بین دنیا و آخرت که مرده ها زنده می شوند.

ذلک بان الله هو الحق و انه یحی الموتی و انه علی کل شی ء قدیر- خداوند حق است و مردگان را زنده می کند و او به هر کاری قادر است. بحث زنده شدن مردگان در قیامت در کنار سایر تعاریف قیامت بسیار برجسته است. کلمات حشر، بعث، قیام الساعه، معاد، لقاءالله و ترجعون در آیات متعددی باستثنای معاد تکرار شده است. معاد با قیامت فرق دارد فلش زمانی قیامت به جلو است یا آینده و معاد به عقب برمی گردد به جائی که آغاز خلقت است. در معاد یبعث من فی القبور نداریم برانگیخته شدن مردگان از قبور به معنی پنهان گاه مختص قیامت است. لقائالله در معاد رخ می دهد ودر قیامت لقاء الله نداریم این دو موضوع کاملا جدا گانه است که با استناد به سایرآیات به آن می پردازم و یک صحنه زنده شدن مردگان به عنوان تمثیلی از رخداد قیامت که در جهان مادی در قرآن برای نشان دادن شیوه زنده شدن مردگان بیان شده اشاره می کنم که در اصل می توانیم آن را شبیه سازی قیامت نام گداری کنیم.